ការថែទាំកុមារអូទីស្សឹម រឿងសំខាន់គឺការអត់ធ្មត់
កុមារ នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ បានទទួលសិទ្ធសេរីភាពពេញលេញ ក្នុងការសិក្សា រៀនសូត្រ និងចូលរួមគ្រប់សកម្មភាពសង្គម។ នៅក្នុងចំណោមកុមារទូទៅ មានកុមារមួយក្រុមដែលមានការវិវត្តនៃការគិតហាក់រៀងយូរ ដែលធ្វើឲ្យកុមារទាំងនោះហាក់សឹងតែត្រូវបានទុកចោលពីបរិស្ថានខាងក្រៅ ខណៈទទួលបានការថែទាំពីគ្រួសាររបស់កុមារផ្ទាល់តែប៉ុណ្ណោះ ។
អូទីស្សឹម ត្រូវបានអ្នកជំនាញផ្នែកចិត្តវិទ្យា ចាត់ទុកថា ជាពិការភាពលើការអភិវឌ្ឍខួរក្បាលរបស់កុមារពីកំណើត ហើយ ដែលតែងតែចាប់ផ្ដើមលេចចេញសញ្ញាឱ្យដឹងនៅក្នុងដំណាក់កាលលូតលាស់ដំបូងរបស់កុមារ ជាពិសេស នៅមុនអាយុ ៣ឆ្នាំ ។
កុមារដែលមានបញ្ហាអូទីស្សឹម គឺប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរដល់សមត្ថភាពទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកដទៃ ។ បញ្ហានេះ គឺកើតឡើងនៅពេលដែលខួរក្បាលរបស់កុមារអូទីស្សឹម អភិវឌ្ឍខុសពីខួរក្បាលរបស់កុមារដទៃ ។ កុមារអូទីស្សឹម មិនអាចយល់ពីបរិយាកាសផ្សេងៗលើលោកបានទេ ។
លោកស្រី ភោគ ម៉ានី នាយិកាសាលាអប់រំពិសេស ថ្លែងថា កុមារអូទីស្សឹមមានអការៈខុសគ្នា ពីកុមារម្នាក់ទៅកុមារម្នាក់ទៀត ជាទូទៅកុមារអូទីសឹម ១០០នាក់ គឺខុសគ្នាទាំង១០០នាក់ ជាហេតុធ្វើឱ្យគ្រូបង្រៀនពិសេស មានបន្ទុកកាន់តែច្រើនជាងគ្រូបង្រៀនធម្មតា ។
លោកស្រី ភោគ ម៉ានី បានលើកឡើងថា ៖ «ការបង្កើតសាលានេះដំបូងផ្តើមចេញពីខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់ និងអ្នកជិតខាងមួយចំនួនប៉ុណ្ណោះ ។ យើងខ្វះខាតបន្ទប់រៀន អគារយើងតូច (ផ្ទះមួយល្វែង) ប៉ុណ្ណោះតែយើងជួយគ្នា ដើម្បីឱ្យកូនៗយើងបានសិក្សា រៀនសូត្រ និងក្លាយជាមនុស្សធម្មតាទូទៅនៅថ្ងៃអនាគត» ។
លោកស្រី ភោគ ម៉ានី នាយិកាសាលាអប់រំពិសេស បានបន្តថា ៖« យើងនៅតែមានអ្នកមករកយើង ប៉ុន្តែបុគ្គលិករបស់យើងនៅ មិនទាន់មានការអភិវឌ្ឍ ជំនាញល្អប្រសើរនោះទេ យើងនៅតែពិភាក្សាគ្នារិះរកគ្រប់មធ្យោបាយជានិច្ច ។ ខ្ញុំនៅតែគិតអំពីកុមារៗ (អូទីស្សឹម) កម្រិតខ្ពស់ថា តើនៅពេលដែលគាត់រៀនចប់ហើយតើគាត់ទៅទីណា? តើគាត់អាចចូលរៀនសាលាផ្សេងបានឬអត់?»។
នាយិកា និងជាម្តាយម្នាក់ ដែលមានកូនរបស់ខ្លួន ជួបបញ្ហាអូទីស្សឹមនៅតែដាក់ទិសដៅ និងក្តីសង្ឃឹមថា កុមារអូទីស្សឹម ក្រោយពីទទួលបានសេវាកម្មអប់រំពិសេសត្រឹមត្រូវ នឹងអាចសម្របខ្លួនចូលទៅក្នុងសង្គមដូចជាកុមារដទៃទៀត និងអាចប្រកបការងារ ឬអាជីពពិតប្រាកដមួយ ដែលជាក្តីបំណងប្រាថ្នារបស់អាណាព្យាបាលរបស់កុមារគ្រប់ៗរូប។
លោក ចាន់ សារិន នាយកប្រតិបត្តិ អង្គការជំនួយនៃក្តីសង្ឃឹមសម្រាប់សហគមន៍ ថ្លែងថា ៖«ប្រទេសកម្ពុជាយើងក៏ជួបបញ្ហាអូទីស្សឹមដែរ បើយើងមិនជួយកុមារអូទីស្សឹមទេ នោះពួកគាត់នឹងបាត់បង់អនាគតទាំងស្រុងហើយ ។ គាត់ (កុមារអូទីស្សឹម) អាចក្លាយជាមនុស្ស ដែលមានអកប្បកិរិយាកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ នឹងធ្វើឲ្យសង្គមយើងមានបញ្ហាដែរ។ សង្គមយើងចាត់ទុកអូទីស្សឹមជាមនុស្សមិនគ្រប់ទឹក មនុស្សឆ្កួត អ៊ីចឹងបើយើងមិនបានគិតគូរពីបញ្ហានេះទេ កុមារអូទីស្សឹមនឹងផាត់ចេញពីសង្គមដាច់ នោះយើងនឹងបាត់បង់ធនធានដ៏មានតម្លៃសម្រាប់សង្គមជាតិរបស់យើង»។
លោក ចាន់ សារិន បន្តថា ៖«បទអន្តរាគមន៍ទាន់ពេលវេលា ជារឿងសំខាន់សម្រាប់ជួយកុមារអូទីស្សឹម ជាពិសេសក្នុងវ័យ៣៨ខែ យកពួកគាត់មកសាលាអោយបានទាន់ពេល ហើយសាលារៀន នឹងសហការណ៍ជាមួយឪពុកម្តាយ ដើម្បីធ្វើយ៉ាងណា ផ្តល់អោយគាត់ នូវបំនិនជីវិតឡើងវិញ។ ឧទាហរណ៍ថា ទី១-បង្រៀនអោយបង្កើនទំនាក់ទំនងឡើងវិញ ទី២-បង្កើនភាសាឡើងវិញ ទី៣-កាត់បន្ថយអប្បកិរិយា ទី៤អោយគាត់យល់ពីញានរបស់គាត់ឡើងវិញ»។
ឯកឧត្តមខៀវ កាញារីទ្ធ អតីតរដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងព័ត៌មាន ធ្លាប់បានជួយសង្គ្រោះកុមារអូទីស្សឹម និងផ្តល់ចំណីអាហារផ្ទាល់ ថ្លែងថា ការជួយរបស់សង្គមលើកុមារអូទីស្សឹម ជារឿងសំខាន់ណាស់ ទាំងថវិកា ទឹកចិត្ត សំដៅជួយសម្រាលបន្ទុករបស់គ្រួសាររបស់កុមារអូទីស្សឹមទាំងនោះផ្ទាល់ក៏ដូចជា សង្គម សហគមន៍ទាំងមូល ។
កញ្ញា ធី ដាណែត គ្រូបង្រៀនកុមារអូទីស្សឹម ថ្លែងថា កុមារអូទីស្សឹមមានអការៈខុសៗប្លែកគ្នាពីកុមារម្នាក់ទៅកាន់កុមារម្នាក់ទៀត ដែលសុទ្ធតែទាមទារការអត់ធ្មត់ សង្កេត និងធ្វើការថែទាំយ៉ាងពិសេសទាំងភាសា ការរស់នៅ និងទំនៀមទម្លាប់ក្នុងសង្គម ដែលកត្តាទាំងនេះហើយ គ្រប់សាលារៀនអប់រំពិសេសត្រូវការធនធានមនុស្ស ជាពិសេសគ្រូបង្រៀនកុមារទាំងនោះ ដោយសមត្ថភាពពិសេស។
កញ្ញា ធី ដាណែត បន្ថែមថា ៖«កុមារអូទីស្សឹម ជាពិសេសអាណាព្យាបាលរបស់កុមារទាំងនោះ មានភាពលំបាកណាស់ ទាំងស្មារតី និងគំនិត ដែលជាហេតុធ្វើឲ្យខ្ញុំស្រឡាញ់ ដោយភាពអាណិត បើខ្ញុំមិនធ្វើទេ តើបានអ្នកណាអាចជួយកុមារៗទាំងនោះបាន ដើម្បីចូលទៅរស់នៅក្នុងសង្គមវិញ»។
ការកំណត់ថាកុមារមានបញ្ហាអូទីស្សឹមត្រូវបានរកឃើញដំបូងបង្អស់ នៅលើពិភពលោកក្នុងឆ្នាំ១៩៤៣ ដោយលោកលីអូហ្គាណេ អ្នកចិត្តសាស្រ្តកុមារនៅសកលវិទ្យាល័យ ចនហកឃីន យូនីវើលស៊ីធី សហរដ្ឋអាមេរិក។ រហូតដល់ឆ្នាំ២០២២នេះ មូលហេតុដែលបង្កអោយកុមារអូទីស្សឹម មិនទាន់មានអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តរូបណារកឃើញច្បាស់លាស់នោះទេ ៕